بدیهی است که هر فرهنگ و جامعه‌ای با فرهنگ و جامعه‌ی دیگر تفاوت دارد. آگاهی از این تفاوت‌های فرهنگی می‌تواند سبب شود مهاجران، زودتر و راحت‌تر خود را با جامعه‌ی جدید تطبیق دهند. مسلماً برشمردن این تفاوت‌ها به معنای قضاوت درباره‌ی خوب و بد بودن آن‌ها نیست. از سوی دیگر، وقتی یک خصلت را به جامعه یا فرهنگی نسبت می‌دهیم، این نسبت‌دهی، مطلق نیست زیرا در هر جامعه‌ای کم نیستند کسانی که ذهنیت و عمل‌شان متفاوت از اکثریت جامعه است. چند نمونه از تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی بین ایرانی‌ها و کانادایی‌ها را با هم مقایسه می‌کنیم تا اگر قصد مهاجرت به کانادا دارید، درک بهتری از این تفاوت‌های فرهنگی به دست آورید:
اصلی‌ترین تفاوت‌های فرهنگی ایرانی‌ها و کانادایی‌ها:
صراحت و رک‌گویی
شاید اولین و بارزترین تفاوت‌های فرهنگی بین ایرانی‌ها و کانادایی‌ها این باشد که کانادایی‌ها معتقدند آدم باید صادق و در عین حال رک باشد و هر چیزی به ذهنش می‌رسد را در عین رعایت ادب و احترام، بگوید. ایرانی‌ها معتقدند حفظ آبروی آدم‌ها بسیار مهم است و اگر حرفی کسی را ناراحت می‌کند، باید آن را در لفافه گفت و در سخن گفتن، سیاست به خرج داد.
برابری به مثابه یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های فرهنگی
کانادایی‌ها معتقدند تمام مردم، با هم برابرند. بر همین اساس، در محیط کار کانادایی، شأن و منزلت اجتماعی افراد، کمتر به چشم دیده می‌شود. ایرانیان اکثراً در ذهن‌شان، آدم‌ها را به فرادست و فرودست تقسیم‌بندی می‌کنند و نحوه‌ی برخوردشان با دیگران، بر مبنای جایگاه مخاطب‌شان تغییر می‌کند.
نحوه‌ی انجام کارها: یکی دیگر از تفاوت‌های فرهنگی
در کانادا، انتظار می‌رود افراد، وظیفه‌ای که به آن‌ها محول شده را هر طور که خودشان صلاح می‌دانند انجام دهند و در انجام کارها ابتکار عمل داشته باشند. در ایران، معمولاً سلسله‌مراتبی در انجام کارها حاکم است و مثلا اگر کارمند هستند، انتظار می‌رود به آن‌ها گفته شود وظیفه‌شان را دقیقا چگونه و به چه طریقی انجام دهند.
تغییرات و تغییرپذیری
یکی دیگر از تفاوت‌های فرهنگی بین این دو جمعیت، آن است که در کانادا ایده‌های جدید با استقبال زیادی روبرو می‌شود و اکثر سازمان‌ها بر مبنای ایده‌های جدید کارمندان و مدیران، مدام در حال تغییرند؛ اما در ایران، معمولاً تغییرات چندانی اتفاق نمی‌افتد زیرا آدم‌ها فکر می‌کنند باید به سنت‌های سازمان خود پایبند بمانند.
سرعت زمان
در کانادا معمولاً آدم‌ها دنبال صرفه‌جویی در وقت هستند و مدام در حال برنامه‌ریزی برای مدیریت زمان خودند؛ اما در ایران، معمولا افراد عجله‌ای برای انجام کارها ندارند و زمان را به چشم پدیده‌ای باز و انعطاف‌پذیر نگاه می‌کنند.
فردگرایی
در کانادا به نیازهای فردی انسان‌ها، حریم خصوصی آن‌ها و دارایی‌های شخصی‌شان احترام زیادی گذاشته می‌شود و معمولاً افراد، درباره‌ی میزان حقوق و درآمدشان با هم صحبت نمی‌کنند. در ایران، معمولا حریم خصوصی، کمتر مورد احترام قرار می‌گیرد و اصلاً چیز عجیبی نیست که در اولین برخورد با یک نفر، از او پرسیده شود که حقوقت چقدر است؟
کار و هویت
یکی دیگر از تفاوت‌های فرهنگی مهم، آن است که در کانادا افراد، هویت خود را بر مبنای کارشان تعریف می‌کنند و کار را اولین اولویت زندگی‌شان می‌دانند و حتا ممکن است از وقت خانواده‌ی خود بزنند و صرف کارهای عقب‌افتاده‌شان کنند. در ایران، معمولاً کار، جایگاه اول را در تعریف هویت افراد ندارد.
تعریف موفقیت
در کانادا کسب موفقیت، بسیار ارزشمند است و موفقیت، عبارت است از رسیدن به بهره‌وری زیاد و بازدهی بالا. در ایران، روابط، مهم‌تر از موفقیت است. یعنی عموماً این طور تصور می‌شود که کسی که روابط بهتری با مدیران خود دارد، شخص موفق‌تری است.
اهداف مادی در مقام یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های فرهنگی
در کانادا کسب پول و دارایی‌های مادی، بسیار اهمیت دارد. در ایران، عموماً اهداف معنوی مهم‌تر هستند (یا مهم‌تر جلوه داده می‌شوند)
رسمی بودن
و آخرین مورد از تفاوت‌های فرهنگی بین این دو کشور آن است که در کانادا روابط آدم‌ها با یکدیگر، عموماً غیررسمی است. یعنی همدیگر را به اسم کوچک صدا می‌کنند، لباس غیررسمی می‌پوشند و مراسم رسمی، بسیار کم اتفاق می‌افتد. در ایران، آدم‌ها با یکدیگر رسمی هستند، رسمی‌تر لباس می‌پوشند، و اکثر مراسم‌ها، رسمی برگزار می‌شوند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید. روزی دو پست اختصاصی درباره‌ی مهاجرت به کانادا و اخبار و اطلاعات مربوطه را در اختیارتان خواهیم گذارد.
